چرا برخی از زنان ایرانی پلنگ شدن را دوست دارند؟
در کلمه‌نامه دهخدا پلنگ این‌طور تعریف شده: پلنگ . [ پ َ ل َ ] (اِ) جانوریه از رده ٔ پستانداران از راسته ٔ گوشتخواران جزو تیره ٔ گربه سانان با خالهای مشکی روی پوست و گونه های زیاد.
در ویکی‌پدیا هم در تعریف پلنگ نوشته شده: پلنگ (نام علمی: Panthera pardus) جانوری از خونوادهٔ گربه‌سانان و کوچیک‌ترین حیوان در میان سه گربهٔ بزرگ در سردهٔ پلنگ‌مانندهاه که شیر و ببر دو عضو دیگه این هستن.
این تعریف‌ها تا چند سال پیش واسه هممون عادی بود و دقیقا هم می‌دونستیم که پلنگ یه گربه‌سان بسیار قشنگتر و جذابه. اما تعریفی که حالا از «پلنگ» تو ذهن داریم چیزی بی‌ربط به باورهای قبلی ماست.
پلنگ‌های الان در کشور ما دخترائی هستن با لب‌های بسیار برجسته، بینی‌های مینیاتوری و سربالا، موهای پلاتینه (بلوند بسیار روشن)، ابروهای به‌غایت پهن، مژه‌های مصنوعی بسیار بلند، لنزهای آبی بسیار روشن که به سفیدی می‌زند، پوست‌های برنزه، دندون‌های لمینیت شده و سفید، سینه‌های بسیار بزرگ و ناخن‌های بلند و نوک تیز؛ ترکیبی که معلوم نیس براساس چه اصولی «ملاک زیبایی» خونده می‌شه و تعدادی از زنان واسه رسیدن به این ترکیبی که بیشتر ترسناکه تا قشنگتر، پول‌های خیلی زیادی هزینه می‌کنن و حتی حاضرن وام و قرض بگیرن و سال‌های زیر دین بانک یا بقیه باشن اما پلنگ شن!
بدتر از چهره نازیبا و بعضی وقتا ترسناکی که این زنان از خود می‌سازند، اطوارها و رفتارهایشانه که پلنگ بودنشون رو اثبات می‌کنه.
شاخ‌های اینستاگرامی که فقط در دنیای «مجازی» می‌تونن جولان بدن و عاشقان سینه‌چاک و یاران وفادار «مجازی» واسه خود پیدا کنن عموما به حالت سه‌رخ به دوربین خیره می‌شن، چشم‌هاشون رو مثل عروسک کوکی ریز و بزرگ می‌کنن، انگشتی بر گوشه لب‌های بسیار بزرگ و پفکی‌شون می‌گذارن، گردنش رو شل می‌کنن و با اطوارِ مخصوص به‌خود و لحنی نه خیلی دوست‌داشتنی به فالوئرهایشان ماجرای از خواب بیدار شدن و صبحونه خوردن و بیرون رفتن و خوابیدنشان رو گزارش میدن.
یا در عکس‌هایی با ترکیب‌بندی سه‌رخ و بعضی وقتا چشمک و البته یقه‌های باز همه تلاش خود رو می‌کنن تا لایک بیشتری بگیرن تا روحشون ارضا شه.
اما سوال اینجاس که واقعا خودشون هم از این زندگی جعلی، چهره‌ی مصنوعی، رفتارای غیرواقعی و لبخندهای زورکی‌شون راضی هستن؟ عدد لایک‌های زیر عکس‌ها و ویدئوهایشان آرامشی به زندگیشون اضافه می‌کنه؟ تحقیر شدن به وسیله کاربران مخالف روحشون رو آزرده‌خاطر نمی‌کنه؟ از اینکه در جامعه و دنیای «واقعی» به عنوان یه آدم ناسالم شناخته می‌شن که باید حتما از اونا دوری کرد، قلبشون درد نمی‌گیرد؟ ناسزاهای همیشگی، رانده شدن‌های همیشگی، کنار گذاشته شدن‌ها، دوستی‌های یه هفته‌ای و در آخر یه ماه س براشون جذابه؟
این زنان دوست ندارن تشکیل خونواده بدن و زندگی طبیعی اما پر از تنوع و زیبایی رو تجربه کنن؟
به چه دلیل بعضی از زنان ایرونی پلنگ شده‌ان؟ شاید یکی از دلایل این رو بشه فقر دونست! فقر فساد می‌آورد و این واقعیت رو اصلا نمی‌توان کتمان کرد.
منظور این نیس که همه افراد بی‌بضاعت یا کم‌بضاعت خلاف‌کار می‌شن یا پا در راه نادرست می‌گذارن. اما فقر می‌تونه یکی از دلیلای اصلی روی آوردن زنان به فساد اخلاقی باشه.
از روسپی‌ها گرفته تا کسایی که سبک زندگیشون رو بر تلکه‌کردن مردان متمول تعریف کرده‌ان، همه بدنبال کسب درآمد به آسون‌ترین روش ممکن هستن. این زنان با خیال اینکه می‌توان بدون زحمت، یه شبه راه صد ساله رو رفت، در راهی قدم می‌گذارن که هیچ برگشتی از اون وجود نداره و پوچی مطلق رو واسه خود به ارمغان می‌بیارن.
این باور غلط که با زیبایی ظاهری و لوندی می‌توان خرج زندگی و تفریح خود رو از جیب مردان هوس‌باز تامین کرد تا جایی همه‌گیر شده که حتی دخترائی از خونواده‌های معمولی و چه‌بسا از خونواده‌های آبرودار به این فکر می‌کنن که به چه دلیل ما این کار رو نکنیم؟
«سولماز» (نام مستعار) دختری ۳۰ ساله س که می‌توان اونو شبه‌پلنگ دونست؛ یعنی پروتز لب و سینه نداره اما چندین عمل زیبایی روی صورتش انجام داده و رابطه برقرار کردن با مردهای «» پولدار در دنیای مجازی براش مثل یه وظیفه هر روزه شده.
اون در مورد سبک زندگی خود می‌گوید:
بیشتر مردهای امروزی دنبال زن خوب نیستن و همه اونا پلنگ‌هایی که همه‌اعضای بدنشون عملیه رو بیشتر می‌پسندند و واسه یه شب بودن با اینجور زنائی پول‌های زیادی خرج می‌کنن. همین دختر عمه من واسه خودش تولد گرفت اما یه‌قران هم از جیبش خرج نکرد. همه هزینه‌های این مراسم رو پسرهایی پرداخت کردن که با اون دوست هستن. از غذا گرفته تا شکلای جور واجور خوراکی و نوشیدنی. آدم این افراد رو که می‌بیند با خود می‌گوید من به چه دلیل این‌کار رو نکنم و این مردهای هوس‌باز خرج منو ندن؟
با اینکه شاید خود سولماز هم می‌دونه حرفش غلطه و این کار عاقبتی جز پوچی براش بدنبال نداره اما ادامه می‌دهد:
من واسه اینکه بتونم پولدارها رو تور کنم که با ماشین‌های لوکسشان دنبالم بیان و منو به رستوران‌های گران‌قیمت ببرن و از مراکز خرید بالاشهر برام طلا و لباس‌های مارک‌دار بخرن، می‌خواهم سینه‌ام رو پروتز کنم.
سولماز نمونه تعدادی از دختران این سرزمینه که واسه عقب نماندن از قافله‌ی پلنگ‌ها دست به هر کاری می‌زند اما عاقبت در همون موقعیت اولیه خود می‌موند و در شوره‌زاری که واسه خودش آماده کرده در حال غرق شدنه.
البته از دلایل دیگه این شاید بشه به تغییر سلیقه جامعه کوچیکی از مردان اشاره کرد.
البته این باوریه که بیشتر پلنگ‌ها دارن و مدعی هستن که مردهای امروز آرایش غلیظ و باقی متعلقات پلنگ بودن رو به زنان ساده و معمولی بهتر می دونن. که می‌توان این حرف رو قبول کرد چون این زنان واسه مردانی که دقیقا مشابه خودشون هستن جذابیت دارن و مطمئنا یه مرد متشخص و بافرهنگ هیچوقت سراغ شاخ‌های اینستاگرامی و پلنگ‌های خیابانی نمی‌رود.
این افراد در جامعه کوچیک اما پر سرو صدا و پرتکاپوی خود گرفتار شده‌ان و دنیا رو از همون دید می‌بینن و توان این رو ندارن تا از این محدوده‌ی کوچیک و خشن و پر از فراز و فرود پا بیرون بذارن. در واقع چشم خود رو به دنیای واقعی بسته‌ان اما با فیلم‌ها و عکس‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارن، قربونی‌های بیشتری می‌گیرند و دختران و پسران خیلی از سرزمینمان ایران رو در لجنزارِ عمیق زندگیشون غرق می‌کنن.
این وسط گناه کاربران شبکه‌های اجتماعی هم کمتر از اونا نیس؛ کسایی که این افراد رو چه واسه سرگرمی یا واسه هر منظور دیگری فالو می‌کنن در واقع توهم «شاخ» بودن به اونا میدن و این چرخه‌ی مریض و تاریک بازم بی‌معطلی ادامه می‌یابد.
شاید بشه گفت اگه هر یک نفر از میلیون‌ها ایرونی با خود فکر کنه که با بلاک کردن و ندیده گرفتن پلنگ‌ها در دنیای مجازی (در مرحله اول) و بی‌توجی به اونا در دنیای واقعی (در مرحله بعدی)، به اصلاحِ فرهنگ ایرونی چه کمک بزرگی می‌تونه بکنه، مطمئنا یه ثانیه هم دست روی دست نمی‌گذارد.
تنها چیزی که در این دنیای پر از عجایب می‌توان واسه بازسازی ایران عزیز انجام داد، اتحاد واسه حذف نخاله‌هاست؛ اشخاصی که معلوم نیس به چه دلیل معروفیت و دیده شدن براشون تا این اندازه مهمه و واسه اون دست به هر کاری می‌زنند،
واسه ارتقای سطح فرهنگ و افزایش خلاقیت و آشنایی هر چی بیشتر با بزرگان بخش هنر، ورزش، سیاست و …. ساده‌ترین کار اینه که آدم‌های اشتباه، شاخ‌های اینستاگرامیِ بی‌هنر، سلبریتی‌های یه‌شبه و فرومایه‌ها رو حذف و آدم‌حسابی‌ها رو به لیست علاقه‌مندی‌های خود اضافه کنیم.
در این نظرسنجی که انجمن سلطنتی بهداشت عمومی بریتانیا انجام داده، ۱۴۷۹ کاربر شبکه‌های اجتماعی در سنین ۱۴ تا ۲۴ سال شرکت کردن و از اونا خواسته شد بگن که شبکه‌های اجتماعی چه تاثیری بر اضطراب، افسردگی، تنهایی، آزار و تمسخر و تصویر بدن داره.
یافته های این نظرسنجی نشون می‌دهد که اینستاگرام بدترین تاثیر رو بر سلامت روانی جوانان داشته.
این شبکه اجتماعی که امکان همرسانی عکس و ویدیو رو می‌دهد، بر تصویری که کاربران از بدن خود دارن، تاثیر منفی می‌گذارد. ۹۰ در صد از شرکت‌کنندگان زن در این نظر سنجی گفته‌ان که از بدن خود راضی نیستن.
اینستاگرام اثر داغون کننده ای بر خواب کاربران جوون هم داره.
هم اینکه، این کاربران اینستاگرام، همیشه ترس دارن از رخدادها بی‌خبر بمونن، باید همیشه در تماس باشن تا نکنه اتفاقی بدون حضور و آگاهی اونا رخ می‌دهد.
حدود ۹۰ در صد جوانان – بیشتر از هر گروه سنی دیگری – از شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنن و در مقابل اون ضعیف هستن.
شما در مورد پلنگ‌ها، شاخ‌های اینستاگرام و نقش شبکه‌های اجتماعی در سبک زندگی کاربران چه نظری دارین؟ در بخش دیدگاه‌ها برامون بنویسین.