علل واریس

علل واریس

 

واریس یک بیماری شایع است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. در حالی که اغلب به عنوان یک مسئله زیبایی دیده می شوند، می توانند باعث ناراحتی، درد و سایر علائم نیز شوند. در این مقاله به علل ایجاد واریس می پردازیم.

واریس زمانی اتفاق می افتد که دریچه های موجود در سیاهرگ ها که جریان خون را در جهت درست نگه می دارند ضعیف یا آسیب دیده و باعث تجمع خون در رگ ها می شود. این تجمع خون می تواند باعث متورم و پیچ خوردگی سیاهرگ ها شود و منجر به ظهور رگ های واریسی شود.

 

علل بروز واریس

عوامل متعددی وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به واریس را افزایش دهد. این شامل:

1. سن:

خطر ابتلا به واریس با افزایش سن افزایش می یابد. با افزایش سن، وریدهای پاها می توانند خاصیت ارتجاعی خود را از دست بدهند و بستن صحیح دریچه ها را دشوارتر می کند.

2. جنسیت:

زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به واریس هستند. این تا حدی به دلیل تغییرات هورمونی است که در دوران بلوغ، بارداری و یائسگی رخ می دهد. این تغییرات می‌تواند دیواره‌ها و دریچه‌های سیاهرگ را تضعیف کند و آن‌ها را بیشتر در معرض آسیب قرار دهد.

3. سابقه خانوادگی:

اگر سایر اعضای خانواده شما واریس داشته اند، احتمال ابتلای شما نیز به آن ها بیشتر است. ممکن است یک جزء ژنتیکی در این بیماری وجود داشته باشد.

4. بارداری:

بارداری می تواند فشار روی رگ های پا را افزایش دهد و منجر به ایجاد رگ های واریسی شود. رحم در حال رشد می تواند به وریدهای لگن فشار وارد کند و جریان خون را از پاها به قلب کند کند. تغییرات هورمونی در دوران بارداری همچنین می‌تواند دیواره‌های سیاهرگ و دریچه‌ها را تضعیف کند و آن‌ها را بیشتر در معرض آسیب قرار دهد.

5. چاقی:

اضافه وزن می تواند فشار مضاعفی بر روی رگ های پا وارد کند و خطر ابتلا به واریس را افزایش دهد. اضافه وزن همچنین می تواند منجر به التهاب شود که می تواند به رگ ها آسیب برساند.

6. ایستادن یا نشستن برای مدت طولانی:

مشاغلی که نیاز به ایستادن یا نشستن طولانی مدت دارند می توانند خطر ابتلا به واریس را افزایش دهند. هنگامی که برای مدت طولانی می ایستید یا می نشینید، خون می تواند در رگ های پاهای شما جمع شود و به دیواره های سیاهرگ و دریچه ها فشار وارد کند.

7. عدم ورزش:

ورزش نکردن کافی می‌تواند ماهیچه‌هایی را که به پمپاژ خون از طریق رگ‌های شما کمک می‌کنند ضعیف کند و خطر ابتلا به واریس را افزایش دهد. ورزش منظم می تواند به بهبود گردش خون و تقویت ماهیچه های پاها کمک کند.

 

دریافت مشاوره پیرامون بیماری واریس:

اگر علائم واریس را دارید، مهم است که نوبت دهی دکتر واریس را انجام دهید. دکتر مبینی متخصص واریس بسیار با تجربه و ماهر است که می تواند به تشخیص و درمان این بیماری کمک کند. او از آخرین تکنیک ها و فناوری ها برای ارائه بهترین مراقبت ممکن به بیماران خود استفاده می کند.

 

راه های درمان بیماری واریس به شرح زیر است:

اسکلروتراپی:

اسکلروتراپی یک گزینه درمانی کم تهاجمی است که شامل تزریق محلول به وریدهای آسیب دیده است. این محلول باعث می شود رگ ها به مرور زمان فرو بریزند و محو شوند. این درمان معمولاً برای درمان رگهای واریسی کوچکتر و رگهای عنکبوتی استفاده می شود.

 

درمان با لیزر:

درمان با لیزر درون وریدی یک روش کم تهاجمی است که از انرژی لیزر برای بستن وریدهای آسیب دیده استفاده می کند. یک برش کوچک در پوست ایجاد می شود و یک فیبر لیزری نازک به داخل ورید وارد می شود. انرژی لیزر ورید را گرم می کند و باعث فروپاشی و بسته شدن آن می شود. این درمان معمولاً برای درمان وریدهای واریسی بزرگتر استفاده می شود.

 

فرکانس رادیویی

فرسایش با فرکانس رادیویی یک روش کم تهاجمی است که از گرما برای بستن وریدهای آسیب دیده استفاده می کند. یک برش کوچک در پوست ایجاد می شود و یک کاتتر نازک در ورید قرار می گیرد. کاتتر انرژی فرکانس رادیویی را به ورید می رساند، آن را گرم می کند و باعث فروپاشی و بسته شدن آن می شود. این درمان معمولاً برای درمان وریدهای واریسی بزرگتر استفاده می شود.

 

سایر روش های درمانی

علاوه بر این گزینه‌های درمانی کم تهاجمی، دکتر مبینی و تیمش همچنین ورید stripping را پیشنهاد می‌کنند، یک روش جراحی که شامل برداشتن سیاهرگ‌های آسیب‌دیده از طریق برش‌های کوچک در پوست است. این گزینه معمولاً برای موارد شدید وریدهای واریسی که با گزینه‌های کمتر تهاجمی قابل درمان نیستند، در نظر گرفته می‌شود.

 

خطرات مرتبط با برداشتن ورید چیست؟

برداشتن ورید یک روش جراحی است که معمولاً برای موارد شدید وریدهای واریسی اختصاص دارد. در حالی که می تواند یک گزینه درمانی موثر باشد، دارای برخی از خطرات و عوارض بالقوه است، از جمله:

1. درد و ناراحتی:

بیماران ممکن است بعد از عمل درد و ناراحتی را تجربه کنند که می تواند از چند روز تا چند هفته ادامه یابد.

2. تورم و کبودی:

تورم و کبودی در اطراف محل های برش پس از برداشتن ورید شایع است.

3. عفونت:

مانند هر روش جراحی دیگری، خطر عفونت در محل های برش وجود دارد.

4. خونریزی:

بیماران ممکن است خونریزی از محل های برش را تجربه کنند.

5. آسیب عصبی:

در موارد نادر، آسیب عصبی در طول عمل رخ می دهد که منجر به بی حسی یا سوزن سوزن شدن در ناحیه آسیب دیده می شود.

6. لخته شدن خون:

خطر ایجاد لخته خون پس از جداسازی ورید وجود دارد که می تواند یک عارضه جدی باشد.

7. عود وریدهای واریسی:

در حالی که برداشتن ورید یک گزینه درمانی موثر است، خطر عود وریدهای واریسی در طول زمان وجود دارد.

به طور کلی، برداشتن ورید به طور کلی برای درمان موارد شدید وریدهای واریسی ایمن و موثر در نظر گرفته می شود. با این حال، مانند هر روش پزشکی، خطرات و عوارض احتمالی وجود دارد که بیماران باید از آنها آگاه باشند. مهم است که در مورد خطرات و مزایای رگ برداری با یک متخصص واریس صحبت کنید تا بهترین گزینه درمانی برای هر بیمار مشخص شود.